Dunglish (Dutch English)

Look to that, that must be payable! Yesterday I tried to get it cheap, but they were doing very difficult.

De hedendaagse Hindoe-tempel is lelijk. Omringd door ruïnes van eeuwenoude meesterwerken staat het moderne gedrocht. De makers van de Godenbeelden lijken geïnspireerd door Cartoon Network en de schilder leeft zich uit: De neus van Hanuman wordt rood geschilderd en Shiva blauw natuurlijk. Licht geel-roze vinden ze ook een mooie kleurencombinatie. En licht groen-paars.
Rob vroeg zich af hoe ze hun geloof hier nog serieus kunnen nemen, Thomas dacht dat ze zich enorm zouden vermaken in Disneyland.
Ze zouden zich er uitstekend vermaken, sterker nog, het zou hun geloof veranderen. Ze zouden Donald Duck gaan zien als de nieuwe incarnatie van Vishnu en overal in India nieuwe tempels voor hem oprichten. Walt Disney Inc. heeft vast nog wel wat architecten over.

Het kerstgevoel

Onder een palmboom zitten met een kokosnoot in je hand, kokosmelk drinkend met een rietje. Het ruisen van de golven en een Bob Marly-CD op de achtergrond. De zon die op je tenen brandt, bikini's die voorbij lopen. Straks wat drinken op het terras, als je zin hebt. En ergens dansen. Anders gewoon blijven zitten onder de palmboom, met een kokosnoot in je hand.

We zitten op het dak van een volgeladen riksja van Bodh Gaya naar Gaya. We hobbelen over kapot wegdek met mijn zitvlak op de stalen rand van het bagagerek. Elke 30 seconden moet ik verzitten. Ik hou me onder me vast met twee handen; ik zwaai maar niet terug naar de kinderen langs de weg.
Als mijn aandacht even losraakt van het ongemak zie ik dat ik vanaf het dak een leuk uitzicht heb over rijstvelden en heuvels. Ik voel me als op een toeristenbus voor bedelaars.

Bodh Gaya was shanti, relaxed. Zeker rond de Mahabodhi tempel en de Bodhi-boom waaronder Boedha 2500 jaar geleden verlichting bereikte.
Er komen alle soorten mensen, de religie van de bezoekers is veelal aan de huidskleur af te lezen. Geel-bruin betekent Boedhistisch, miden- of donkerbruin betekent Hindoeïstisch en blank betekent 'Ik-voel-dat-er-iets-istisch'. Ik behoor wellicht tot de laatste categorie. Dat religieuze opvattingen zo cultureel bepaald zijn sterkt mijn vertrouwen in religie bepaald niet.
Monniken storten zich ter aarde en staan weer op in de groene tuin vol fluitende vogels. In deze oase lijkt overvol India even ver weg. Tot je verrimpelde armen door het hek naar binnen ziet steken om te bedelen.

De ironie van wijsheid

Je zoekt wijsheid. Je leest, je denkt na, je luistert en je discussieert, jaren en jaren lang. Je leert, en je ontwikkelt je verder en verder. Maar op het moment dat je denkt dat je er bent, dat je denkt dat je wijs bent ben je weer terug bij af.

Ik wil mijn hele leven speels blijven. Ik wil mijn aanstaande in haar nek zoenen tijdens de bruiloft. Ik wil grasvlekken op mijn maatpak van het voetballen met collega’s. Ik wil mijn peuter leren rappen. Ik wil de belastingopgave invullen met een groene pen. En een oranje. Ik wil dansen op mijn krukken in het bejaardentehuis. Ik wil liggen op mijn sterfbed met een lach op mijn gezicht. Met een knipoog, één oog open, één oog dicht.

Phillebraum en Tehnekraum in Khajurao

‘Phillebraum, wat een ruimdenkende mensen moeten die Chandela’s geweest zijn, niet?’
‘Zeker Tehnekraum, ironisch om die golfbeweging van het progressieve en het conservatieve, van het losbandige en het puriteinse gekristaliseerd te zien in zulke mooie tempelbouw.’
‘Maar Phillebraum, vergeet niet dat er altijd een onderstroom van onkuisheid is, hoe streng de normen ook zijn. Prostituëes zijn te vinden in de gehele Arabische wereld. En dan heb ik het nog niet over de zendelingen die Aids verspreiden in zwart Afrika.’
‘Ik betwist ook niet dat onze driften telkens weer naar boven komen. Zoals u al aangeeft laten de uitingen der cultuur meer zien over de normen die er tussen mensen leven dan over de staat van deze mensen zelf. Maar de normen van de tijd beïnvloeden de normen die mensen zichzelf opleggen welzeker. U kunt religie bijvoorbeeld niet wegrelativeren tot normen die men moet volgen om hogerop te komen in de maatschappij. Men hoort tegenwoordig dat alles moet kunnen en men leeft alsof alles kan.’
‘Nou nou, hoor ik daar heimwee naar de jaren ’50? Nooit werd meer alcohol gedronken dan tijdens de drooglegging. Liberaal Nederland is vermaard om zijn weinige drugsproblemen. Gedogen werkt simpelweg beter dan straffen.’
‘Ik zou narcostaat Nederland niet ophemelen, Tehnekraum. 90% van de XTC in Amerika komt uit het land waar u zo trots op bent. Elke 10 jaar lost de politie 10% minder zaken op. Als dat zo doorgaat komt onze rechtstaat in gevaar. De eerste taak van de overheid is het beschemen van zijn burgers. Men zou zich daar eens op moeten richten voor men meer geld naar de zekkenvullers van Brussel stuurt.’
‘Gemopper en gezeur, niks anders! Het is toch kortzichtig de Europese samenwerking te benoemen al enkel een bron van geldverlies? Tijden lang waren er elke tientallen jaren oorlogen in Europa en zie de vrede die gevormd is! U weet hoe de economie verandert en dat het nodig wordt Europa te positioneren in de wereldmarkt. We verliezen het van de lage lonenlanden en u bent bang voor de benodigde ambtenarij? Ik hoor al waarom u in een dorp als Leiden bent aangesteld.’
‘Ook dat nog, eerst beticht u mij van kortzichtigheid en dan betwist u de stedelijkheid van Leiden. Leiden is stedelijker dan Amsterdam, waar de samenleving is opgedeeld in kleine groepen, die uitgaan op de zelfde plaatsen, die de zelfde sociale codes en kledingcodes aanhangen, die veelal in de zelfde buurten wonen.Voor de individualiteit die we toch kenmerkend achten voor de stedelijke samenleving moet u in Leiden zijn. De teloorgang van uw denken weespiegeld de teloorgang van de Vrije Universiteit. Ik weet nog dat uw boeken mij inspireerden, die tijden zijn voorbij. U rest de AOW, de VUT of wat niet al voor vangnet voor uitgerangeerden, het is over!’
‘Heinrich! Genoeg, het is genoeg! Nog één woord en je krijgt een knal voor je kop!’
‘Over…’
Bam!!

Ik maak een avondwandeling

Het is helder, want de maan staat recht boven me. Mijn schaduw is niet langer dan mijn voeten. Zou het de koffie zijn die mij wakker houdt? Ik dronk twee koppen bij het Indian coffee house, één van de weinige plaatsen in India waar je drinkbare koffie krijgt voorgeschoteld.
Ik ontdek dat er hier een tempel staat, recht achter ons Spartaanse guesthouse. Ik loop er omheen, langs slapende mensen op straat, langs een blaffende hond, langs een schattig hupsend kikkertje. De krekels tjirpen opgewonden, de straatlantaarns knipperen. Ik vergeet de tijd.
Ik kom terug bij het guesthouse en zie dat de poort op slot zit! Ik roep. Ik gooi een steentje. Het baat niet, de Hindi-film is veel te spectaculair om mij op te merken. Dan trek ik de stoute schoenen aan en klim ik naar de betonnen goot op de eerste verdieping, via de toonbank eronder en de stadspoort ernaast. Ik sluip langs het raam van onze kamer en klim de railing over.
Ik kom de kamer binnen en Thomas zucht dat het bedtijd wordt. Mijn ogen staan nog wijd open en ik schrijf.

Mijn baardje en de meisjes

Eline leek te schrikken en alleen het bijbehorende snorretje te zien. Ik mocht geen snor van haar.
Minke vond me op Jezus lijken. Zou ze aan mij denken als ze haar kruisje slaat?
Ragna begon geintjes te maken: 'Luc, Luc, er zit wat op je kin! Haal het weg! Haal het weg! Is het een gezwel, Luc? Ben je ziek? Gaat het wel goed?'

Leve de webcam.

Op elk stuk losse ruimte in India wordt cricket gespeeld. Door moslims met baarden en soepjurken op de parkeerplaats, door hippe jongens in de tempelstad, door kinderen, zo groot als hun cricketbat op het dakterras, door werkvolk op de stoep midden in de stad. Ik doe eens mee en word na twee worpen uitgegooid. Ik had beter met die kinderen mee kunnen doen, dan zou ik mijn eer hebben gered. Ze stoppen met lachen als ik wat voetbaltrucjes laat zien.

Ik droom over voetbal. Ik zie een bal rollen op een pleintje een stap er overheen met mijn rechtervoet, tik hem naar rechts achter mijn standbeen langs en houd hem vast onder mijn voetzool. Dan rol ik hem vooruit en geef ik een krullende pass op de spits met de binnenkant van mijn voet. Hij sprint vanuit de linkerhoek van het veld naar het midden achter de verdediger langs. Hij schiet de bal in één keer vanuit de lucht in de rechteronderhoek van het doel. Hij rent juichend verder en kijkt me stralend aan.
Ik krijg de bal achter in het veld en maak een sleepbeweging met mijn rechtervoet. Ik draai mijn lichaam maar links en begin een sprintje. Ik passeer één tegenstander en buig mijn hoofd naar voren om meer tempo te maken. Ik snij naar binnen, maak een schijnbeweging en poort de reddeloze keeper. Ik loop rustig verder en word verbaasd aangestaard.
Straks zullen we in Goa zijn. Dan zal ik het kunstleer weer aan mijn voeten voelen. Er zal een tinteling door me heengaan.

Zo ruikt brandend mensenvlees. Zeven vuren branden hier, zes hopen as smeulen na. Ik sta aan de oever van de Ganges in Varanasi, de stad waar elke Hindoe wil sterven. Een ieder die hier sterft en gecremeerd wordt betreedt het Nirvana, de Hemel. Het lot zorgt ervoor dat alleen zij die er recht op hebben hier sterven.

Een lichaam onder een rood-gouden doek wordt naar de brandstapel gedragen. Het lijk wordt neergelegd en de oudste zoon pakt een hand stro. Daarmee loopt hij vijf keer om de brandstapel heen en steekt hij het vuur aan. Een kroon van vlammen omsluit de schedel.

Hoor Donar brullen in zijn toorn
Zie Zeus zijn bliksem schieten
Zie Indra 't al' omringen
Met vocht voor 't dorstig land

O, mag ik bezingen!
Het onweer dat ons huiv'ren doet
Dat frisse geuren laat ontstaan
Dat lente reeds voorspelt

Tokkel, regen, tokkel
Bouw ritmes op de daken
Laat het asfalt glimmen
Maak de straten leeg

O, mag ik beginnen!
Te dansen in uw druppels
Omringd door waterdampen
Alleen, met u, alleen

De Taj Mahal

We gaan vroeg naar de Taj. De wekker gaat om 4 uur, we hebben de trein van 5.20 en we zien de Taj opdoemen uit de ochtendmist.
De marmeren parel is gebouwd voor de geliefde van keizer Shah Jahan, die stierf bij de bevalling. Haar graftombe werd een ode aan de schoonheid en een icoon voor India.

In vrede rusten wordt moeilijk voor haar, met al die toeristen uit Zuid-India en Japan om haar heen. Die uit Zuid-India betalen 20 roepies, die uit Japan 750. Het schijnt dat Bill Clinton de Taj eens bezocht en uitriep: ‘Zo goedkoop?! De Taj Mahal bezoeken zou $15,- moeten kosten!’ De prijs werd meteeen aangepast.
Het is het geld waard. Zeker deze morgen, nu het nog rustig is en de sereniteit goed tot zijn recht komt. Nog even mag Mumtaz Mahal vredig rusten. Tot de Zuid-Indiërs komen. En de Japanners.

Footloose Discotheque

Er is een discotheek in Diu, spannend! Hoe zou het er zijn, zouden we binnenkomen? Zouden er single dames zijn, zouden ze Bollywood-hits draaien?
De deuren zijn open van 20.30 tot 23.00, de Indiërs doen niet aan nachtbraken. Als we binnekomen om 21.30 moet het feest nog op gang komen. Er danst alleen een gezinnetje. Een man met snor en buikje, zijn vrouw, zijn tienerdochter en twee kinderen van en jaar of acht. Verder zijn er enkel jongens van 18 tot 28, soms stoer (lees: moeilijk) voor zich uitkijkend, iets dat je anders overigens nooit ziet in India.
Dan komt het los en komen de eerste mannen de dansvloer op. We lachen ons rot! Ze dansen zeer uitbundig, met de subtiliteit van het chicken tonight-huppeltje. Ze springen op en neer en zwaaien met hun armen.
Misschien speelt de alcohol ook een rol. Elders in deelstaat Gujarat is alcohol –naar Gandhi’s leer- verboden. Het zal bij deze Gujarati toeristen dan ook harder inslaan dan bij ons westerlingen.
De mannen dansen close met elkaar, zoals veel vrouwen in Nederland. Voor Nederlandse mannen is dat not done, dat is bestemd voor homo’s. Hetero-mannen lopen hier ook omarmd of hand in hand over straat.
Homoseksualiteit is bij wet verboden in India, ook al is volgens recent onderzoek één op de zes Indiërs homofiel. Een wat overdreven schatting lijkt me, maar toch.
Men wordt wel losser. In de film-kaskraker Kal Ho Na Ho werd bijvoorbeeld erg speels omgegaan met homoseksualiteit. Ook hier binnen lijken enkele homo’s rond te huppelen, één van hen heeft dat typische accentje.
We gaan met een groep naar een tent die nog open is en waar we onze laatste biertjes drinken. Ik heb er sjans met een leuk meisje in een zwarte sari. Ze straalt (een blanke is een trofee natuurlijk) en haar familie straalt zo mogelijk nog meer. Helaas, ze spreekt alleen Gujarati.

from:Luc_c To: Yael

Hi Yael,

Still in India, or dwelling in the grey mass of everyday life again? Ah well, everyday life must be much more colourful in Israel than it is in Holland, where the dark clouds and the windy rain turns the people's smile upside down.
I recieve E-mails full of jealousy from my friends, who wish they were around me, probably more because of the travelling in the heat than because of me being such a nice guy.

I'm in the state of Gujarat now, where no white man ever comes. I'm treated like a popstar; I'm giving away autographs and I'm waving at people more often than the Dutch royal house. Everybody wants to be our friend, Thomas even thaught about writing down his name and country on a sign and carry that all around, so people would stop asking him questions. Fame is more fun when you're dreaming of it.

You seemed interested in the Dutch language, I'll teach you some:
Good morning - Goedemorgen
Enjoy your meal - Eet smakelijk
How are you - Hoe is het
What's up - Alles goed
Yael's got beautiful eyes - Yael heeft heel mooie ogen
See you (who knows)! - Tot ziens (wie weet)!

Luc (Little Tibet, Jaisalmer, brown hair)

Udo schreibt

Da bin ich also wieder mal in Bangkok. Natuerlich ist da noch viel von Indien in meinem Kopf und ich vergleiche hier viele Situationen und Bilder mit Delhi, obwohl man es ja wirklich nicht kann und sollte! Aber Vergleiche tun sich immer wieder unwillkuerlich auf, natuerlich vergleiche ich auch Laender in Asien mit Deutschland und sehe dann viele Dinge mit anderen Augen:
Ich denke oft die Menschen in Deutschland wissen nicht wie gut sie es haben, weil sie nie vergleichen mit anderen Laendern! Alles jammert nur, wenn sie etwas weniger Geld haben, wie soll man da noch klar kommen? Ich habe in Delhi Hem Raj einen jungen Nepali getroffen, er arbeitet in einem Reise- und Paketoffice. Jeden Tag von 10 - 20 Uhr, keinen freien Tag, Schlafstelle frei und bekommt dafuer 2000 Ind. Rupies, weniger als 40 Euro. Essen kostet ihm ca. 60 Rs. am Tag, was bleibt da schon ueber, wenn er 66 Rs. verdient? Und viele Leute waeren echt froh, wenn sie so einen guten Job haetten
Wenn ich sowas hoere, denke ich mir, wie gut ich es doch habe! Klar auch bei mir ist nicht jeder Tag Sonnenschein, aber es geht mir im Vergleich dazu doch SAUGUT!Ich denke viele Leute im Jammerland Deutschland sollten sich mal Indien oder aehnliches genauer ansehen, wo viele Menschen nicht wissen, ob und was sie am naechsten Tag zu essen haben, denke es veraendert die persoenliche Einstellung! Ansehen, wie es anderen Menschen taeglich geht und wuerdigen, wie gut man es doch in Deutschland hat!

Dieren in de stad

Seks in de straten,
Sterven in de berm.
Onder ons zonder censuur
Van de cultuur.

Een stier likt zijn koe schoon,
Een geit steelt een bloemkool.
Een aap aan de waslijn,
De stad is niet van ons.

Sasan Gir

Het is jammer dat Nationale Parken nodig zijn. Dat de natuur wordt vertrapt als er geen hek omheen wordt gebouwd. Dat diersoorten uitsterven als de stropers niet worden gepakt.
Het is mooi dat Nationale Parken er zijn. Dat mensen de vernietiging van natuur niet zomaar accepteren, maar zich inzettten om deze onschatbare rijkdom te verdedigen. Dat de politieke kracht wordt gevonden om dat waar te maken.
We bezoeken het Sasan Gir National Park. We hebben pech dat het Diwali is (het Indische nieuwjaar) en dat veel Indiërs hun vrije dag benutten met een safari. Het is druk, en we zien dan ook geen Aziatische leeuwen. Wel een luipaard, ‘bleu bulls’, rendieren en wilde pauwen.
Thomas houdt niet van pauwen en moppert over de herrie die ze maken. Ik weet niet hoe ze klinken en zie alleen hun prachtige verentooi. De mooiste vogels die ik ken.
De luipaard steekt stoer de weg over, met bundels spieren van een afgetrainde atleet. We hebben geluk het schuwe beest te zien. 268 leven er hier, en 329 leeuwen, enkele van de laatsten die nog bestaan. Hoe lang nog?

Workshop Museumglijen

Vandaag gaan we op excursie, we gaan musea bezoeken in Amsterdam. Niet om de saaie collecties te bekijken natuurlik, maar om over de heerlijk gladde vloeren te glijen.

Eerst gaan we naar het Scheepvaartmuseum, een prachtige plaats om te glijen. Zeker op de hogere verdiepingen is het heerlijk rustig, en zijn de houten vloeren goed geboend. Het kan zijn dat een bewaker moeilijk doet, maar als hij ziet hoe jullie je vermaken zal hij het laten gaan. Misschien wil hij wel meedoen!
Daarna gaan we naar het Amsterdams Historisch museum. Ook daar is het glijen goed te doen. U zult in volle vaart langs 300 jaar oude prenten schieten, en langs bordjes met jaartallen en moeilijke woorden.
Als laatst gaan we langs het Allard Pierson-museum. Daar liggen heerlijke marmeren vloeren. We moeten alleen wel oppassen, want boven, bij het Griekse aardewerk hangen camera’s. Mochten we nog tijd over hebben, dan kunnen we gaan skeeleren in het Rijksmuseum.

Nu een stukje techniek. Zoek een rustig stuk vloer uit, liefst zo’n vijtien meter lang en drie meter breed. Plan in gedachten hoe u zult gaan glijen en waar u zult afzetten.
Dan gaat u. Zak iets door uw knieën en begin een sprintje. Laat uw lichaam steeds iets meer naar voren hangen, tot het tijd is om te springen. Dan zet u af met rechts en springt u zo hoog mogelijk de lucht in. U zwaait uw linkerbeen naar voren en komt neer op de grond. Buig dan iets door uw knieën en ervaar de extase van het glijen.
Na enkele seconden verliest u uw vaart en komt u terug in de echte wereld. U bent uitgeput, maar u zit vol nieuwe energie. U wilt nog een keer.