Huppeltherapie

Hoi, welkom allemaal bij deze sessie huppeltherapie. Het gaat er hier om speelser en losser te worden, om de mooie dingen meer te waarderen en om onnodig gepieker los te laten. Laten we meteen beginnen.
Sluit je ogen, ja goed zo, en droom over een bloemenweide. Een bloemenweide ja, een heel uitgestrekte, vol kleurige bloemen. De zon schijnt heerlijk op uw lichaam. De lucht is helder blauw en vlinders fladderen rond, vogels fluiten en u wilt maar één ding: huppelen.
Daar gaat u, u springt op! En nog een keer! U huppelt rond, het maakt niet uit waarheen, het maakt niet uit waarvoor.
En uw linkerbeen, en uw rechterbeen, en uw linkerbeen… U plukt een bloem en ruikt de heerlijk frisse geur. U moet niks meer, u kunt alleen nog maar genieten. En uw rechterbeen, en uw linkerbeen, en uw rechterbeen… U blijft doorhuppelen tot ik met mijn vingers knip. Dan opent u langzaam uw ogen, en omhelst u degene naast u.

‘Knip!’

Ja goed zo, rustig, rustig. Ja, laat die liefde stromen, goed zo…
Volgende week gaan we op onze sokken glijen door musea,
Tot dan.



Donaties voor stichting Huppelen Naar Vrede (HNV) kunt u storten op girorekening 70.60.450 ten name van L. Carrière te Hilversum

Ik ben een welbelezen jongen,
Kijk maar in mijn boekenkast.
Tolstoy staat er, Dostojevski,
Plato, Aristoteles.
Goethe, Nietschze en Tagore,
Cicero en Homerus.
Ik hoop alleen dat u niet ziet,
Dat het nog in plastic zit.

God in India

Je ziel is je zelf niet. Ieders ziel is onderdeel van een mega-ziel. Die mega-ziel is God. Het eigenbelang zoals we dat kennen bestaat dus niet.
Dit moeten we ons realiseren en deel maken van ons doen en denken. God realiseren wordt dat genoemd, doen en denken vanuit het grote geheel; vanuit God. Dan word je één met God. Dan word je God.

Ook reizigers hebben recht op vakantie. Diu heet het paradijs en het was tot 1961 van Portugal. Vissersboten gooien hun netten uit. Wij zitten aan het strand onder een palmboom. Iemand jaloers?

Luc moppert elke maandag, als zijn vader een bad neemt in zijn tuinhuisje. Zijn tuinhuisje ja, en hij betaalt er goed voor!
Luc vertelt het Minke:
‘En als ik hier dan met een meisje ben, en we liggen samen op de bank, dan ligt m’n vader in de kamer ernaast. Lekker is dat.’
‘En als jullie dan een stukje gaan wandelen, er is een leuk parkje in de buurt, niet?’
‘Eh, ja.’
Luc mopperde niet meer.

Pff… We zijn in de tropen hoor. We zijn gisteren de kreeftskeerkring overgestoken en meteen 3750 treden de heuvel op, naar een tempelstad met 863 Jaïn-tempels. Na de 200e tempel heb ik het wel gezien, en neem een siësta onder een boom.

Onze stappen echo’en door het ondergrondse bouwwerk. Het is verlaten, en met elke trede lager wordt het donkerder. Aan de versierde pilaren hangt oud spinrag. We betreden het domein van de vleermuizen.
Het gepiep van de vleermuizen is overal, maar zij blijven onzichtbaar. Tot er één wegschiet, die recht boven je bleek te hangen. Ze zijn drie keer groter dan in Nederland, groot genoeg om zoogdieren te verslinden. Het schijnt dat toeristen hier verdwijnen.

Aan de beginnende politicus

Idealisme is passé, uw carrière is het motto.
Zoekt u een mening, bekijk de uitslag van de peilingen.

Wees flexibel in uw visie, waai met alle winden mee.
Praat stoere taal over de Islam op TV.
En lieve woorden in de moskee.

Bouw een netwerk op van mensen, waar u iets aan heeft
(en niets om geeft).
Oefen op uw neplach (elke dag).

En heeft u even niks te melden, dan weet de lobbygroep het wel.
Bereid u voor op het politieke spel.

Ik bekijk een straatstalletje waar Video-CD’s worden verkocht, vooral Bollywood-films. Eén film valt me op, er staat een sexy dame op de voorkant. Als de verkoper dat ziet grinnikt hij, graait onder het tafelblad en haalt een zak vol harde pornofilms tevoorschijn, verboden in India.
Foei foei foei! Als de bebaarde mannen in de moskee ernaast dat merken!
Ze zullen er niks van merken. Ze slapen massaal op de gebedsmatten.

Gandhi

If blood be shed, let it be our own
Let us cultivate the calm courage
To die without killing

Volgens Gandhi moet je nooit geweld gebruiken, wat de ander ook doet. Geweld kweekt nieuw geweld. De ander moet zelf tot de overtuiging komen dat het niet goed is wat hij doet.

De filosoof Bertrand Russel zei hierover:
‘Non-violent resistence –it certainly has an important sphere; as against the British in India, Gandhi led to triumph. But it depends upon the existence of certain virtues in those against whom it is employed. When Indians lay down on railways and challence the authorities to crush them under trains, the British found such cruelty untolerable.’

Om te geloven in geweldloosheid moet je geloven in het goede in de mens. Dat Gandhi daarin geloofde blijkt ook uit zijn brief aan Adolf Hitler:

23.7.’39.
Dear friend,
Friends have been urging me to write to you for the sake of humanity. But I have resisted their request, because of the feeling that any letter from me would be an impertinence. Something tells me that I must not calculate and that I must make my appeal for whatever it may be worth.
It is quite clear that you are today the one person in the world who can prevent a war which may reduce humanity to the savage state. Must you pay that price for an object however worthy it may appear to you to be? Will you listen to the appeal of one who has deliberately shunned the method of war not without considerable success? Any way I anticipate your forgiveness, if I have erred in writing you.
I remain,
Yours sincere friend
Sd. M.K. Gandhi
Herr Hitler
Berlin
Germany.

Ik loop over de bodem van het belangrijkste meer van Udaipur, the City of lakes. Het meer is opgedroogd, na jaren van weinig regenval. Het Lake palace hotel, waar je kunt overnachten voor 900 Dollar ligt in het midden van de vlakte. Wij betalen 500 keer zo weinig, en slapen even goed.
Vreemd dat mensen zo veel betalen voor een overnachting. Je bezoekt een land toch om het land te zien, en niet je hotelkamer? Als je de hele dag in een mooie kamer wil verblijven kan dat ook bij ome Joop om de hoek. Veel goedkoper.

Het fort van Jodhpur is té.
De plafonds kunnen ook van goud, waarom niet? De stoelen kunnen we ook versieren met smaragden. De ontmoetingszaal, waar we gezellig opium roken met onze gasten kunnen we elk jaar opnieuw laten beschilderen. We hoeven niet te lopen naar onze olifanten, we kunnen ons ook laten dragen.
De dragers hebben geluk. Zij hebben schone kleren om aan te trekken, zij hebben gezond voedsel te eten. In tegenstelling tot de massa’s waar de maharadja’s op uitkijken, vanuit hun burcht van pracht en praal.
Ik mopper over deze ongelijkheid en fantaseer dan over mijn volgende reis. Ik loop twee bedelaars voorbij alsof ze lucht zijn.

Het is. Stil. Het is leeg. Dit niemandsland hadden we nodig na de chaos van de toeristische stadjes, waar iedereen ons geld uit de zakken probeerde te kloppen. Uitgestrekte vlaktes. Een lege lichtblauwe hemel. Een rustige gids. En stilte, en stilte.


‘PEPSI!! LIMCA!! SIGARETTES!! CHOCOLATE!! PEPSI!!’
Een herder wil bijverdienen. Zucht…

'Hello. Hello, hello!
Mister, what your name?'
'I'm Luc.'
'Ajmloek, very nice name!
My name is Baba.'

Ik ga naast Emma aan het kampvuur zitten. Emma is een lief mollig meisje uit Leeds. Haar huid is lichter dan haar witte T-shirt, ze filosofeert over de toekomst na haar wereldreis. Met haar bachelor geschiedenis kan ze niks, misschien gaat ze in de zorg werken. Hier zorgt ze goed voor haar kameel, zo goed dat ze niet vooruit komt, omdat haar kameel constant van de struiken snoept.
We doen een trektocht van drie dagen, door de savanne die het reisbureau woestijn noemde. We passeren dorpjes van twintig huizen en eenzame herders met geiten. We zien antilopes, een slang en gieren zo groot dat we dachten dat het struisvogels waren.
Mieren en een drie centimeter grote kever vinden het fijn onder mijn shirt. En in de broek van mijn buurman. We eten chapati met rijst, groente en zand.

Het is laat in de avond in de woestijn. Aan de ene kant is dat te zien, het is donker. Aan de andere kant schijnt de maan zo helder dat het lijkt of het middag is.

luc carriere wrote:>
Hoi mam,>> Ik heb het op mijn site over een Afrikaanse dictator, welke wasdat? >
en weet je er wat meer over? misschien leuk voor mn site
>> verder is alles goed met mij:-)>> Doei!>> Luc

Dat was Idi Amin. Toen ik in 1973 in Kenya was, was hij net een paar jaar aan de macht en had hij de Indiërs er al uitgegooid. De Indiërs vormden toen in heel Oost-Afrika de middenstand: ze bezaten winkels, reisbureaus etc. en ze reden rond in grote auto's en hadden veel kinderen. Veel van hen waren Sikhs, maar niet alle.
Idi Amin was een krachtpatser van een onbeduidende stam in Uganda, die via het Engelse leger omhooggeklommen was. Het eruitgooien van de Indiërs maakte hem erg populair bij de Afrikaanse bevolking, maar ruïneerde inderdaad de economie; er groeide bijv. overal suikerriet, maar er was geen suikerin de winkels.
Idi Amin was een groot vereerder van Hitler en overtuigd moslim. Toen hij uit Uganda verdreven was, is hij naar Saoedi-Arabië uitgeweken, waar hij vorig jaar is overleden.

Mijn mailprogramma deed het een week lang niet, ik ga nu verder met het checken van 60 mailtjes.

Groet,Frances

‘Shalom La Melka’ is het lekkerste toetje van India. De naam is Hebreeuws, ook al is het onbekend in Israël. In Pushkar, waar ik (intens) geniet van het toetje is bijna ieder westerling Israëlisch.
Israëliërs hebben twee of drie jaar dienstplicht, van hun 18e tot hun 20e of 21e. Daarmee bouwen ze het beste leger van de wereld, nodig voor een land omringd door vijanden.Na de diensttijd gaan velen reizen, het lijkt even normaal als een strandvakantie voor de Hollandse jeugd. Ik wil de Hollandse jeugd heropvoeden, reizen is veel toffer! Ik ga flyeren in Lloret met informatie over de meest obscure plaatsen ter wereld. En dan zeggen dat het de perfecte plaatsen zijn voor bier zuipen en wijven neuken.

Romantische forten op de heuveltoppen. Zonsondergang in de woestijn. Donkere vrouwen met enorme neusringen in rood-goud gekleurde sari’s. Mannen met grote krulsnorren en een tulband. Olifanten als vrachtvervoeders in de straten en badend in het meer.
Asfalt en uitlaatgassen in de eeuwenoude stadjes. Uitbreidingen met goedkoop gebouwde hotels. Opdringerige riksjarijders die naar je schreeuwen en aan je zitten. Alle kreupelen en verminkten van de streek verzameld rond de toeristische attractie.
Schoonheid en lelijkheid in Rajasthan.

In het Noord-Westen van India ligt Punjab. Het is de rijkste staat van India, en het thuis van de Sikhs.
Het Sikhisme werd in de 15e eeuw opgericht door guru Nanak Dev, als een kuising van het Hindoeïsme. Daar werden rituelen en bijgeloof belangrijker dan de ethiek en de metafysica (hoe te leven en hoe de wereld in elkaar zit). De basis van het geloof lijkt dan ook erg op die van het Hindoeïsme. Nederigheid en mededogen worden gepredikt, net als overgave aan God. Verlangen moet overwonnen werden, en eenheid met God is het doel.
De Sikhs zijn goed te herkennen aan hun soort tulbanden, die gekleurd zijn in alle kleuren van de regenboog. Verder dragen ze een dike stalen armband en soms een dolk. Dit komt voort uit de bloedige geschiedenis van de Sikhs. Ze werden onderdrukt en vervolgd door het veelal wrede Islamitische Moghol-bewind, dat in Noord-India heerste in de 16e en de 17e eeuw.
Sikhs zijn vaak harde werkers, progressief ingesteld en gezegend met een sterke handelsgeest. In Punjab werden voor het eerst moderne landbouwtechnieken gebruikt, en nog vorige maand kwam een Pakistaanse delegatie kijken waarom de landbouw in Punjab zoveel succesvoller is.
De Indische handelaars die over de hele wereld winkeltjes hebben zijn ook veelal Sikhs. Een Oost-Afrikaanse dictator schopte hen eens in een nationalistische bui het land uit. De hele economie stortte in.

De legende van het Rewalsar-meer

Het was het jaar 921 en een Boedhistische meester leefde in een verlaten grot, 800 meer boven het Rewalsar-dal, 3300 meter boven zeeniveau.
Prinses Manderva, dochter van koning Arshadhara kwam naar boven om les te krijgen. Al snel bleek dat ze veel talent had, en de heilige Padmasambhava kwam naar de grot om de prinses te onderwijzen.
Ze genoot en ze groeide, tot een schaapsherder hen samen zag. Wat zouden ze daar samen uitspoken, zo stiekem, zo ver weg? Hij besprak het met zijn vrouw. En zijn vrouw besprak het met haar buurvrouw. En de buurvrouw besprak het met haar moeder... Een roddel ontstond, ging het hele dorp door en bereikte uiteindelijk koning Arshadhara.
De koning ontstak in woede. Hoe durft hij! Hoe durft mijn dochter mij zo in verlegenheid te brengen! Ik zal mij wreken! Prinses en Padmasambhava werden naar beneden gesleept en gestraft. In tranen liet Arshadhara zijn dochter in een kerker werpen, Padmasambhava werd naar het dal onderaan de rots gebracht, aan een paal vastgemaakt en verbrand.
De koning wist dat hij had gedaan wat hij moest doen maar het viel hem zwaar. Hij trok zich terug in zijn kamer, tot hij na acht dagen werd gestoord met groot nieuws; het vuur brandde nog.
Hij sprong te paard en haastte zich naar het Rewalsar-dal. Daar aangekomen zag hij een uitgestrekte watervlakte; er was een meer ontstaan. Padmasambhava leefde nog en kwam koning Arshadhara tegemoet. De koning stortte neer voor zijn voeten en deed afstand van de troon. Vandaag nog hangen zijn kroon en zijn mantel in een klooster aan het meer.

Ik lees dat Theo Van Gogh is vermoord.
Twee jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord. Pim Fortuyn zag het aankomen, en dacht erover te stoppen met de politiek. Hij had urenlange gesprekken met Theo Van Gogh, die hem vertelde vol te houden, door te gaan. Pim Fortuyn deed dat en stierf. De missie van Pim Fortuyn was om de ingekakte Nederlandse politiek op te schudden. De politiek werd beheersd door grijze muizen en essentiële problemen mochten niet worden besproken, en konden dus ook niet worden aangepakt. Pim Fortuyn vervulde zijn missie met zijn dood.
Theo Van Gogh was pessimistisch over de toekomst van Nederland. Hij voorspelde dat Amsterdam een grauwe verdeelde stad zou worden en dat er bomaanslagen zouden komen; een tweede Belfast. Hij zag een groot gevaar in de Islam en hij vond dat Nederland daar naief mee omging. Hij zocht aandacht voor de issue door te choqueren, dat hielp niet. Zijn dood zal helpen.

volkshobby's Nederland

voetbal en mopperen

volkshobby's India

cricket en wildplassen

Kort nadat India onder leiding van Gandhi onafhankelijk werd, splitste het in het Islamitische Pakistan en het Hindoeïstische India. De nieuwe grens sneed dwars door deelstaat Punjab, en de Punjabi hoofdstad Lahore kwam in Pakistan te liggen. Om Indiaas Punjab een hoofdstad te geven, en om de niet-Islamitische vluchtelingen een thuis te geven moest er een nieuwe hoofdstad komen, Chandigarh.
In tweede instantie (de eerste keus stierf in een vliegtuigongeluk) werd de opdracht voor het ontwerp gegeven aan Le Corbusier, één van de grootste architecten van de twintigste eeuw. Le Corbusier ontwierp een ruim opgezette stad van rechte lanen en rotondes.
Volgens Le Corbusier passen gebogen lijnen niet bij de mens, en het verbaast me hoe poëtisch hij kon worden van een vierkant. Alsof hij nooit met een welgevormde vrouw gevreeën had. Alsof hij alleen de geometrische verhoudingen zag als hij in de spiegel keek, en niet zijn golvende witte haren.
De stad is opgedeeld in genummerde sectoren, rechthoeken van achthonderd bij twaalfhonderd meter. In elke sector wonen vijf- tot vijfentwintigduizend mensen, en zijn alle voorzieningen aanwezig (school, medisch centrum, etc.). Opvallend is dat de modernistische bouwstijl is behouden, ook bij nieuwbouw. Dat geeft een prettige samenhang. De rijk beboomde lanen worden druk gebruikt, in tegenstelling tot in het begin, toen het asfalt leeg bleef bij gebrek aan gemotoriseerd verkeer. De fietspaden worden niet gebruikt, de fietsers en fietsriksja’s rijden op de grote weg. Ook niets voor India, fietspaden, veel te georganiseerd.