.comment-link {margin-left:.6em;}

.

maandag, januari 31, 2005

Opstaan-werken-eten-TV kijken-slapen-werken-eten-TV kijken-slapen-werken-eten-TV kijken-slapen... Dat lijkt wel eens het standaard dagritme in het Westen. Sommige van mijn gesprekspartners verzuchtten: 'Kijk je dan nooit TV?' Waar moeten we het dan over hebben?
Je ploft neer in je luie stoel voor de kijkkast. Je klikt hem aan en je laat je vullen met wat anderen beleven. Meeleven is jouw rol. Dat zorgt voor een tweedeling tussen de elite die dingen beleeft en de meelevende massa. Voor velen is het een doel lid te worden van die elite, dan bén je iemand!
De praktijk is minder prachtig. Mensen willen je vriend zijn, niet omdat ze je aardig vinden maar omdat je beroemd bent. Roddelbladen schrijven de wildste geruchten over je op, heel a-sociaal. Kunnen die bladen niet verboden worden? Roem wordt ook steeds vluchtiger, net als je eraan gewend bent is het al weg.
Mensen zien een beroemdheid ook als een ideale partner. Maar mijn ervaring is dat je beiden wat op moet geven voor elke relatie die ergens op slaat, zowel vriendschappelijk als romantisch. Beroemdheid bevordert dat bepaald niet. Brad Pitt betrapt zichzelf erop dat hij zijn vrienden gaat commanderen.
Ik had enkele ervaringen met beroemdheden. Bij Ivo Niehe Productions werkte ik met de RTL 4-tuinman die keihard praatte en de meest schreeuwerige kleren droeg. Om hem heen hingen ja-knikkende secretaresse-types. Ook Life&Cooking werd er opgenomen. De kooknicht keek onzeker naar Luc die voor hem kookte, Irene Moors straalde alsof ze een aureool droeg. Carlo Boszhard vond het nodig op te merken: 'Getver, dat ziet er vies uit!' Ik keek hem droog aan en zei:'Dan neem je het toch niet?' Beschaamd liep hij verder. Ivo Niehe gedroeg zich netjes en maakte rustig een praatje.
Na een talkshow vroeg ik Balkenende eens of hij mij ook de hand wou schuden. Hij draaide zich gretig om, Jan-Peter vindt beroemdheid wel kicken. Ronald Giphart schreef dat hij niet van mensen houdt, maar hij gedroeg zich keurig tijdens de signeersessie. Katja Schuurman zag er maar nep uit met haar volgeschminkte gezicht en kunsthaar.
In 'onontdekte' gebieden leven we als sterren. Bij de toeristische attractie ben jij de attractie. Je geeft handtekeningen weg en je vraagt je af waarom ze je zo bijzonder vinden. Ondertussen schudt je juichende kinderen de hand.