Yoga: mystiek meets mensendieck. Rekken en strekken voor gevorderden, gecombineerd met zonaanbidding en het opzeggen van gebeden in de dode taal Sanskriet. Ik krijg les van een bitchy Amerikaanse van een jaar of zestig.We zitten in kleermakerszit in een grote galmende zaal, vol met hippe twintigers uit de geindustrialiseerde wereld. 'OOOOOOOOOOOOOHM' zeggen we met z’n allen en de lage toon –volgens de Hindoes de oerklank van waaruit alle andere klanken zijn opgebouwd- echo’t door de ruimte. Dan is het even stil, en krijst de lerares met haar scherpe piepstem: 'oooooooooooooooooooohm...'
Ohm, shanti, shanti, shanti-i… Shanti betekent vrede, vrede in ons lichaam vinden we als we de instructies volgen: Ontspan je voorhoofd, ontspan je wenkbrouwen, ontspan je oogleden, ontspan je ogen. Ontspan je oren, ontspan je linkerwang, ontspan je rechterwang, ontspan je neus. Ontspan je bovenlip, ontspan je tong, ontspan je onderlip, ontspan je kin. 'Now experience total relaxation and focus on your breathing…'

Ons hotel heet Yes Please, vast om aan te geven dat ze hartstikke gastvrij zijn. ‘Yes Please’ wordt gezegd door obers en hotelpersoneel als ze klaar staan om je een dienst te verlenen. En door vervelende straatverkopertjes die je aandacht zoeken. Hotel Yes Please is hartstikke gastvrij, de roomservice levert Marihuana.

Ik heb muziek in mijn hoofd van:
Nick Cave, Portishead, Bob Marley, Nirvana, R. Kelly, Psalm 21, Boyzone, Handsome Boy Modeling School, Spinvis, Staind, Moby, Depeche Mode, Kal Ho Na Ho…Gelukkig nog geen Britney.

Er lopen Aliens door de straten. Ze zien er heel vreemd uit, heel anders dan op TV. Ze zijn enorm lang, wel twee meter, of drie! En zo bleek, alsof er enkel kleurloos water door hun aderen stroomt.
De één heeft blond haar, en loopt voorop in stevig tempo. De ander heeft bruin haar, en hobbelt er rustig achteraan. Hij kijkt steeds naar boven, wat zou hij daar toch zien?
Volgens mij zijn ze goedaardig. Zouden we met hen op de foto mogen?

Men slaapt half in coffeehouse Mr. Beans, ondanks de Europese Hardtrance die er gedraaid wordt. We komen er teleurgesteld binnen, ook in de discotheek hiernaast laten ze alleen stelletjes binnen. Vreemd, in Nederland worden mannen naar binnen gelokt met de meest geile flyers.
Maar wat zien we dan? Deze Sikhs hebben Sisha! Oeh, ik heb al een tijd geen waterpijp gerookt!
De menukaart prijst het aan: 'This Middle-Eastern waterpipe has a remarkable ability to send you on a soothing journey of relaxation and remanance of times long gone.'
Op zoek naar waarheid? Open de menukaart van Mr. Beans. Geïnteresseerd in de Sisha? Over enkele maanden kom ik terug, dan zal ik het stof van mijn pijp vegen, een diepe hijs nemen en de tuit doorgeven. Je bent uitgenodigd.

Een groep mieren sleept een stuk eten van mijn kladblok af. Ik gedoog de diefstal.
De mieren leven in de Rose garden, een strak en sierlijk stadspark in Chandigarh. De gebogen paden van betonplaten zijn verbazingwekkend schoon. Het gras is vers gemaaid, en streelt mijn blote voeten.

Spiritualiteit is hip,
tegenwoordig mediteert elke kip.
voor geinteresseerden heb ik een tip:
wacht, want...

Later als ik groot ben word ik goeroe,
kom ook eens in mijn ashram koekeloeren.
U kunt luxueus logeren,
shoppen voor zweverige kleren,
en oh ja, ook nog mediteren.

Als u met goldcard betaalt voor uw verlichting,
dan SMS ik richting het nirvana,
of u af en toe terug mag naar het maya,
maar dat is natuurlijk geen verplichting.

U kunt ook kiezen voor voordeligere lezingen,
befaamd om wonderbaarlijke genezingen:

Vetzak, focus op uw ademhaling,
en heel uw zucht naar voedsel zal verdwijnen.
Ik weet dat u zich niet moe wilt maken,
en toch efficient wilt kunnen lijnen.

Rijkaard, uw bezit is u een last,
het maakt u angstig en gesloten.
Wees moedig, werp het af,
wees waarlijk vrij (geef het aan mij).

Later als ik groot ben word ik goeroe,
ik weet gewoon dat ik dan goed zal boeren.

Een groep mieren sleept een stuk eten van mijn kladblok af. Ik gedoog de diefstal.
De mieren leven in de Rose garden, een strak en sierlijk stadspark in Chandigarh. De gebogen paden van betonplaten zijn verbazingwekkend schoon. Het gras is vers gemaaid, en streelt mijn blote voeten.

doelstelling 1

Meer tijd besteden aan boeken lezen dan aan boeken kopen.

(in de trein)

'Luc?'
'Ja?'
'Als we nu eerst naar Udaipur gaan, en pas daarna naar Jodhpur, dat is korter, OK?'
'Ja, OK.'
'En oeh, er zijn kamers van 50 roepies in Jodhpur! Zullen we daar dan drie nachten blijven?'
'Eh, OK, als we ons vermaken...'
'En we kunnen de staatsbus nemen, een de luxe-bus hoeft niet, toch?'
'Eh, nee, hoeft niet. Kijk, er begint een bos, mooie bomen...'
'En dan nemen we... We hoeven geen riksja voor twee kilometer, toch? Toch? Luc, hoor je me?'
'Huh, wat?'
'Twee kilometer kunnen we best lopen, toch?'
'Jajajaja, zeker. Erg mooie bomen...'

Ik heb een strak donkerblauw pak laten maken. In Nederland is dat onbetaalbaar, hier kost het 30 euro. Ik voel me vet cool.

Tashi’s ogen staan jachtig, vanaf het moment dat hij ons oppikt met zijn jeep. Zijn vader zit achterin, en moppert op zijn rijgedrag.
Tashi runt sinds vijf jaar een hotel, volgens Europese begrippen slecht afgewerkt, volgens Indiase begrippen een paleis. Hij wil er alles zelf doen, hoeveel hulpjes en loopjongens hij ook heeft. Om zeven uur staat hij paraat om ons uit te checken.
Ik zag hem één keer rustig, de avond ervoor om elf uur ‘s avonds. Hij zat in zijn verlaten restaurant en dronk vies Indiaas bier. Hij keek treurig.

Familierestaurant Hot Millions draait de meest kazige muziek die het westen te bieden heeft. Nederland wordt vertegenwoordigd door de Vengaboys.
Op TV is WF-showworstelen, de populairste TV-sport van Amerika. Gladiatorengevechten in Las Vegas-stijl.In scene gezet, maar toch komen de klappen hard aan. Omstebeurt delen de tegenstanders klappen, uit, afweren hebben ze nooit geleerd. Om te voorkomen dat het Trailerpark Trash doorzapt naar Jerry Springer is elk gevecht anders. Er worden stoelen uit het publiek gehaald om mee te slaan, de scheidsrechter krijgt een ram, kleren worden uitgetrokken, of de zwangere vrouw van één der stoeiers komt de ring in (en wordt ook niet gespaard). In India slaat het ook aan, getuige de T-shirts van The Rock en Stone Cold Steve Austin. Op RTL 5 flopte het. Ik voel een trots opkomen...

een liedje misschien

Kom maar in mijn armen, daar ben je veilig, ik geef je rust. Ik laat je praten, ik laat je razen, tot je stil wordt, net als ik.

Je komt binnen, verontwaardigd, over hen, en over dat. Dat kan toch niet, dat mag toch niet, niet van jou.
Je werk ziet je tot hier, en de prijzen zijn verhoogd. Wie kan ooit rondkomen van dat veel te kleine loon van jou.
Sterke verhalen doen de ronde, waar halen ze dat nou weer vandaan, alsof jij zoiets zou doen, zoiets zou zeggen.
Meteen na 't werk moest je naar de kapper, wat een prutser was dat meisje, je haar moest bruin, niet zo raar glimmend rooiig.

Je bent mooi zeg ik, dat kan geen kapster verpesten, al knipt ze scheef, al pakt ze de tondeuse.
Laat ze maar praten zeg ik, je weet dat het niet klopt. De waarheid overleeft, en niets anders.
We hebben genoeg zeg ik, ons eten, onze lol, een dak, een tuin, is dat geen rijkdom?
Ik zet koffie, vers gemalen, je weet hoe goed mijn koffie is. Ik zet muziek op, je kent mijn smaak, en..

Kom dan in mijn armen, daar ben je veilig, ik geef je rust. Je mag praten, je mag razen, tot je stil wordt, net als ik. Leg dan je hoofd tegen mijn lichaam, voel mijn hartslag, voel mijn huid, voel mijn adem, voel mijn handen, voel mijn kus.

'ChandigarhChandigarhChandigarhChandigarhChandiGARH!!' De kaartjesknipper lokt mensen naar binnen. Verkopertjes komen de bus in met oud eten en prullaria en worden massaal genegeerd.
We vertrekken, en rijden naar Chandigarh over de Ganges-vlakte, een enorm stuk vlak land, ten zuiden van de Himalaya. In Nederland valt het je niet op dat het grasland tot aan de horizon reikt, nu verbaaast het me.
We rijden langs rijstvelden, hangende tuinen en Eucalyptusbomen. Varkens woelen door het vuilnis en prachtige zilverreigers rusten aan het water. We passeren moskeeën en moslimvrouwen met zwarte gezichtssluiers. Gelukkigen hebben kleine gaatjes om doorheen te kijken, anderen niet. Treurig om te zien.
De rode zon daalt aan de smoggy lucht, het wordt avond in Haryana.

We moeten terug. Vier uur hebben we gelopen, vijftien kilometer door de bergen. We vluchten voor de sneeuw die ons in zou sluiten, de paden onbegaanbaar zou maken en de paarden zou verjagen. Vier uur terug naar het meer, van 4700 naar 4300 meter. Zelfs de spieren van Tashi, onze stoere gids verstijven. Vlak voor zonsondergang komen we aan. Ik stort op bed, en blijf veertien uur liggen.

Rishikesh, waar de beatles mediteerden. Elk tweede huis is een yoga-ashram, elke tweede inwoner een goeroe. Elke tweede voetganger is een heilige koe, elke tweede straatsteen een vlaai. De Ganges komt net de bergen uit en wast hier je zonden weg zonder er parasieten voor in de plaats te geven -zoals in Varanasi.
Zweverige westerlingen en religieuze Hindoes gaan er samen als Ying en Yang. Wij verblijven er en ehm... we lopen wat rond en ehm... verder ehm... niks.

De bus wordt schoon gespoten, het over de heuvels hobbelen werd enkele magen te veel. We rijden in 25 uur de bergen uit, terug naar de warmte, het bergvolk draagt zijn mutsen nog. De bus is even vol als India zelf en ik ben dolblij met het miniscule zitplaatsje dat ik aangeboden krijg. Telkens blijkt dat er meer mensen bijkunnen, Vol? Nee, want we kunnen nog stapelen. Druk is het wel.

4000 m. Kaal, leeg, winderig, koud. Er leeft een spinnetje, een verdwaald vogeltje, een enkel stekje Edelweiss. Meer niet.
3000 m. Grasland. Gieren en Adelaars heersen. De gletsjers beginnen, herders laten hun vee grazen.
2000 m. De bergdorpjes, de valleien. Menselijke temperaturen.
1000 m. Naaldbomen, cactussen, loofbomen en palmbomen leven dwars door elkaar heen.
- 006 m. (of zo) Almere

Waar is het eettentje? Gewoon de vliegen volgen. Naar het hok waar het leuke Tibettaanse meisje ons bedient: Zes thee, twee soep, tien momo's. Eén euro.

Het ijs dat het gras wit kleurde smelt. De zon is uiteindelijk boven de bergtoppen uitgekomen. Het water van het Chandra Tal rimpelt lichtjes. Zwarte visjes van een centimeter zwemmen vlak onder de oppervlakte.
Het is ochtend, en onze kok is opgehouden met snurken. Ik wandel langs het meer, en word langzaam wakker.

De paden die ons uitdagen, maken ons tot acrobaten.
De rollende keiën, het glibb'rige klei,
Brengt ons heimwee naar Hollandse straten.

'Savety saves' staat op de rotsen geverfd. Nogal makkelijk gezegd als je op een eenbaansweg langs de afgrond rijdt en er een tegenligger aankomt. Hier en daar is er een meter zand tussen de smalle weg en de helling die naar de rivier leidt.
De truck rijdt achteruit, op zoek naar een stuk grond breed genoeg voor ons én de propvolle lijnbus. Na tweehonderd meter staan we stil. Langzaam, langzaam rijdt de bus voorbij, één stuurfoutje is genoeg om ons het ravijn in te duwen.

De stalen platen van de bruggetjes donderen als we er overheen rijden.
De zanderige weg doet ons bakken stof happen.
Het kale maanlandschap ademt levenloosheid.
Op zoek naar avontuur en doodsangst? Ga liften in de Himalaya.

Tijdens een zware bergrit springt mijn fles shampoo open.
Alle kleren kleven aan elkaar. Alle kleren ruiken lekker fris.

'Eeej man, hoezet?'
'Ja chill, maar ik moet hangen man!'
'Eej wat is dat voor shit, ik bel vanuit In... Wat?! Die gast heeft opgehangen, jemig...'

Volgens Thomas ben ik niet alleen...

We eten graag twee maaltijden.
Momo én Thupka,
Thali én Chowmien.
We zijn grote eters,
Ik en mijn lintwormen.


(ik bleek gezond)

We wandelen de bergen door, rond de vier kilometer hoog. We zien wolken langsschuiven, ons opslokken en verder trekken. We zien enorme rotsblokken in het gras liggen. En gletsjers, op enkele honderden meters afstand.
We trekken rond met een hele ploeg, speciaal voor ons uitgerukt. Een gids, een kok, vijf pony's en twee paardendrijvers. Alleen de gids kan Engels.
We lopen over modderige paadjes, en door weiden van geel-groene planten. Er is niks te horen dan het zachte geruis van het bergbeekje.

De schoonheid van de sterrenhemel is ontluisterend. En dan is hier nog kunstlicht, en dan zijn er nog wolken te zien.
Je kan je goud poetsen tot het glanst als nooit tevoren, je kan de mooiste vormen smeden, je kan al je gevoel stoppen in een stuk muziek.
Eén blik omhoog relativeert alle wereldse schoonheid.

Daar loopt een beestje over het pad naar het toilet, hoe heet het ook alweer? Het lijkt een beetje op het grootste insect van Nederland, vliegend hert of zo.
Ik zet een stap achteruit de hotellobby in... 'What are you looking at?' 'That animal in the floor...' 'Oh, dangerous animal, you need to smash it!' Hij maakt een vuistgebaar. Een, een schorpioen!
Een schorpioen met mijn vuist doodmaken lijkt me niet verstandig, en ik trap hem plat. Zijn lichaam kraakt als een brekende houten balk; ik voel mijn hart nog steeds kloppen.

Wie heeft het schoonste toilet van het dorp? Dat ene toilet waar de vloer niet bruin maar wit is, waar je niet kokhalzend uitrent, dat nog niet is ontdekt door de nachtvlinders? De eigenaar krijgt een roepie van me.

Er groeit wiet in de wegberm. Tussen de distels en het fluitekruid, je vraagt je al af wat je nu ruikt. Zouden de hippies die hier resideren de zaadjes hebben verspreid, al dan niet bewust? Of leven de planten hier al honderden jaren, en is de charas hier ontdekt? Het doet er niet toe, eerst maar eens genieten van de geur.

Was dit een bergpad,
Of een beekje?
Een trap naar boven,
Of een waterval?
Ik weet het niet meer,
De moesson brengt me in de war.

Al spreek je Hindi, Urdu of Sanskriet,
Begrijpen doe ik het toch niet.
Doe in Duits of Engels je verhaal,
Of liefst nog in mijn moedertaal.
En als je dan toch bezig bent,
Kies dan voor een Goois accent.

We zitten in 't gras, men spreekt ons aan,
Het hele park er achteraan.
'Where you from' en 'How you do?'
'You like India?' 'Yes, me too!'
We moeten gaan, men kijkt ons na,
Het leven als exotica.