een liedje misschien

Kom maar in mijn armen, daar ben je veilig, ik geef je rust. Ik laat je praten, ik laat je razen, tot je stil wordt, net als ik.

Je komt binnen, verontwaardigd, over hen, en over dat. Dat kan toch niet, dat mag toch niet, niet van jou.
Je werk ziet je tot hier, en de prijzen zijn verhoogd. Wie kan ooit rondkomen van dat veel te kleine loon van jou.
Sterke verhalen doen de ronde, waar halen ze dat nou weer vandaan, alsof jij zoiets zou doen, zoiets zou zeggen.
Meteen na 't werk moest je naar de kapper, wat een prutser was dat meisje, je haar moest bruin, niet zo raar glimmend rooiig.

Je bent mooi zeg ik, dat kan geen kapster verpesten, al knipt ze scheef, al pakt ze de tondeuse.
Laat ze maar praten zeg ik, je weet dat het niet klopt. De waarheid overleeft, en niets anders.
We hebben genoeg zeg ik, ons eten, onze lol, een dak, een tuin, is dat geen rijkdom?
Ik zet koffie, vers gemalen, je weet hoe goed mijn koffie is. Ik zet muziek op, je kent mijn smaak, en..

Kom dan in mijn armen, daar ben je veilig, ik geef je rust. Je mag praten, je mag razen, tot je stil wordt, net als ik. Leg dan je hoofd tegen mijn lichaam, voel mijn hartslag, voel mijn huid, voel mijn adem, voel mijn handen, voel mijn kus.