9/9
Vandaag New Delhi verkend. Old Delhi werd gesticht als Sjahjanabad in de 16e eeuw, New Delhi werd gebouwd door de Engelse onerheersers. Twintig jaar deden ze erover, van 1911 tot 1931, en de kosten liepen volledig uit de hand. Zestien jaar later vertrokken ze alweer.
Het centrale plein is Connaught Place, dat totaal overhoop ligt voor de aanleg van een metrolijn. Er zijn viezige ondergrondse bazaars, waar glimmende leren jassen en computergames worden verkocht. Een groot contrast met de kunstnijverheid en de prachtige stoffen elders in Delhi. Auto's scheuren op de brede stroken asfalt eromheen, en rusten in de ondergrondse parkeergarage. Hier bovenop ligt een strak grasveld, waar we even gaan zitten. Tot we worden lastig gevallen door allerhande verkopertjes, die maar niet weg willen gaan. Het taalgidsje vermeldt helaas niet wat 'go away please' in het Hindi is.
Voor deze mensen zijn wij een zak met geld, waar hopelijk wat in te grabbelen valt. Het is lastig om zo'n zak te zijn, want je weet nooit of de mensen die je spreekt geïnteresseerd zijn in de persoon achter de zak, of gewoon wat willen graaien.

Brede lanen leiden naar het centrum van de macht. Kolossen van ministeries zien we daar, in rood zandsteen. Een mengeling van Neo-classicisme en oude Indiase bouwstijlen. Hier tussensoor loopt het Rajpath, een majestueuze laan met het elan van de Champs Elysées. Deze eindigt na twee kilometer aan de India Gate, een monument voor de miljoen Indiase vrijwilligers die stierven in de eerste wereldoorlog. Zo hoort het centrum van een groot rijk er uit te zien. Een motorriksja brengt ons terug naar de backpackerswijk Paharganj voor 40 Roepies (75 cent).

10/9


The Baha'i House of Worship. Het domein van de Baha'is.
Deze godsdienst gelooft in de eenheid van alle religies. Hun eigen religie is natuurlijk het meest één.
Ze zoeken naar 'spirituele oplossingen voor economische problemen.' Een vergelijkbare beweging wil een wereldvoedselbank die het eten eerlijk verdeelt, deze mensen hebben misschien liever dat mensen bidden dan dat ze hun brood verdienen. Dan heeft men geen brood meer en sterft. Dat kun je ook een oplossing noemen.
De sekte wint me met prachtige idealen van rechtvaardigheid, liefde en tolerantie. Over hun droom van een één wereld-staat heb ik echter te veel doembeelden gelezen om het te kunnen waarderen. Doembeelden van een onderdrukking, verkocht met dezelfde mooie woorden als die van deze mensen. 'It is not for him to pride himself who loveth his own country, but rather for him who loveth the whole world. The earth is but one country, and mankind its citizens.' And of this country I am the ruler. So all bow down, motherfuckers!

11/9
Na drie dagen nog in een Nederlands slaapritme. We slapen 's avonds om een uur of twaalf, vandaag moesten we opstaan om één uur 's nachts. Mijn ogen mopperen, maar we hebben de trein gehaald. Weg uit de stedelijke chaos, de Himalaya in.