de zeeschildpad

We zitten op een terras, en plotseling rent iedereen weg. Er is iets te zien, het blijkt een zeeschildpad.
Een zwarte stip is het, tussen het hutje en het volleybalnet. Ze zit er al een uur, over een half uur moet ze klaar zijn met broeden en het begraven van haar eitjes. Een recht pad van sporen leidt van de zee naar de plaats waar ze nestelde.
Dan is ze klaar, en waggelt ze langzaam terug naar zee. Met een omweg dit keer, omdat ze omringd wordt door fotograferende toeristen. Ze komt aan bij de waterrand en bij de eerste golf is ze verdwenen.
Het schijnt dat ze na een maand terugkomt, het strand opstapt en fluit, waarna de jonkies tevoorschijn komen. Ze legt ruim honderd eieren, slechts enkele schildpadjes bereiken de volwassenheid.