de Populier en de Treurwilg (1)

Het was eind augustus en de Populier liet zijn zaden lustig vliegen. Nieuwe steden ontdekte hij, bergen en dalen. Zijn kinderen verkenden de wereld, en kwamen met de meest opwindende verhalen thuis.
Over soortgenoten die in glazen huizen wonen, recht op een rij, met doping omhooggestuwd. Hoe onze broeders alle kracht eruit persen, om weer snel uitgeput in te storten.
Over witte kastjes met een stralend beeldscherm ernaast, waar de mensen uren en uren laveloos voor zitten. Wat een merkwaardige soort is dat toch...
Over de teruggedrongen flora, door nieuwbouwwijken en snelwegen.
En over goede mensen, die reservaten voor ons maken. Waar we kunnen overleven, meer nog dan leven. Als atractie voor de mens lijkt het soms wel.