Barry Schwartz about Truth

It is intellectually fashionable nowadays to attack the very notion of expertise--of truth. You have your truth and I have mine. You have one truth today but you may have a different one tomorrow. Everything is relative, a matter of perspective. People who claim to know the "truth," are in reality just using their positions of power and privilege in society to shove their version of things down our throats.

This turn to relativism is in part a reflection of something good and important that has happened to higher education and intellectual inquiry in general. People have finally caught on to the fact that much of what the intellectual elite thought was the truth was distorted by limitations of perspective. Slowly the voices of the excluded have been welcomed into the conversation. And their perspectives have enriched our understanding enormously. But the reason they've enriched our understanding is that they've given the rest of us an important piece of the truth that was previously invisible to us. Not their truth, but the truth. It is troubling to see how quickly an appreciation that each of us can only attain a partial grasp of the truth degrades into a view that there really isn't any truth out there to be grasped.

This relativistic approach to inquiry has become so pervasive that you've surely encountered it. And you may have found it extremely seductive. It makes intellectual life a whole lot easier. When a fellow student says something in class with which you disagree, you don't need to worry about finding a way to challenge that view and make a case for your own. There's no need to struggle through disagreements to get to the bottom of things if there is no "bottom" of things. Everyone's entitled to an opinion. It's the great democratization of knowledge. Everyone's got it in equal amounts because there really isn't, after all, any of "it" to have.

I think that this enthusiastic embrace of relativism is a moral and practical disaster. Morally, an attitude like this chips away at our most fundamental respect for one another as human beings. When people have respect for the truth, they seek it and speak it in dialogue with one another. Once truth becomes suspect, relations between people become nothing more than efforts at manipulation. Instead of trying to enlighten or persuade people by giving them reasons to see things as we do, we can use any form of influence we think will work. In the absence of respect for truth, all dialogue becomes a Nike ad. This is what "spin" is all about in our modern political discourse. A few years ago I read an interview with a senior advisor to several presidents. He objected to the very idea that politicians "spin" anything, because, he said, there really wasn't anything to be "spun." Spin was all there was. I'm reminded of a cartoon that appeared in the New Yorker several years ago, in which three fish are swimming along, one behind the other. The lead fish is tiny, the middle one is medium sized, and the one in back is huge. Each has a "thought bubble" above its head. "There is no justice in the world," thinks the little fish, with a worried look on its face. "There is some justice in the world," thinks the medium sized fish, as it pursues the little fish with an open mouth. "The world is just," thinks the big fish, with a casual, satisfied smirk on its face. Respect for truth means a commitment to figuring out which of these fish has it right.

Paul Klee, Hauptweg und Nebenwege 

Luc is lief voor Minke (2)

Minke
To: Luc CC:
Subject: ooooooooooh
Date: Tue, 3 Feb 2004 13:30:33 -0800 (PST)

oooooooooooooooooooooh het is al 11 pagina's lang, maar ik denk dat het 13 gaat worden! Hoe enig, dan kan je heerlijk veel corrigeren! whoaaaaaaaaaaaaa! ik denk dat het wel gaat lukken zondag trouwens, want ik hoef zaterdag niet te werken, dus dan kan ik zaterdag veeeeeeeeeeeeul doen, en dan wordt het zaterdagavond niet zo laat (uurtje of 1 moet kunnen) en dan kan ik misschien zondagochtend (waarschijnlijk niet) nog iets doen en dan 's middags... WE GO SHOPPING!! i like i like, very good planning :D en ik wil hebben zwarte trui, eeeeeeeeeeeeeen een broek! eeeeeeeen nog iets leuks. en een pet ding misschien. en en en de heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele kalverstraat, want als jij daar dan opkomt en ik heb er 2 hotels opgezet moet je 200 000 betalen!!! :O Jaha Lucje, en dan jij geen centjes meer hebben!! Maar ik dan dus wel, en dan kan ik nog heeeeeeeeeeel veel zwarte truien kopen en broeken en nog iets leukjes. Dat gaat leuk worden!! dikke vette knuffel, Minke


From: "luc carriere" To: "Minke" CC: Subject: Re: ooooooooooh Date: Tue, 03 Feb 2004 17:22:26 -0500

ik hoor het al!! jij mijn geld inpikken, he!!! stout stout stout stout!!! en wat moet je dan met die truien he? je kan ze niet allemaal dragen, dus dan worden ze voer voor de muizen. en al die ratten bij jullie! en wilde hamsters! motten! kakkerlakken! ouders! al dat roslopend wild bij jullie! en ik?! ik sta langs de kant van de weg in de vrieskou, en alles wat ik nog heb is een half vergane onderbroek en de pet die ik nog net op en neer kan bewegen, smachtend naar een aalmoes. en dan denk ik terug aan het tuinhuis. en de kalverstraat, voor ik er werd neergesabeld, uitgebuit, afgeslacht door Minke, de wreedaard.
hoe ik er op vrijdagmiddagen rondliep in mijn eentje. altijd in mijn eentje. en als ik spijbelde. en als er dan iemand langsliep denken: oh nee, die denkt zeker: moet jij niet op school zitten, kleintje?! dus elk contact vermijden, altijd strak de andere kant opkijken. en dan om de tijd te doden winkel in en winkel uit. en zoeken naar een kledingmerkje dat ik kan betalen. waar dat merkje op is genaaid is bijzaak. fijn, dat gedroom.'they can take anything away from me, but they can not take my fantasy' zong de Braziliaanse zangeres van Zuco 103. Fantastisch. Maar dat is geen vrijbrief mij alles te ontnemen. Dat is geen vrijbrief voor jou, Minke! En jouw gedrag! Je sluit je ogen voor de creperenden, voor de goot waar zielen rondwaren, als waren ze evenwaardig aan het slijk waar jij ze doorheen sleurt. Jij, Minke. Maar ja, eerst maar even shoppen zondag, de hel die wacht heeft mij nog niet bereikt. Eerst maar even shoppen. Met Judas. Een kus van Luc, die weldra verraden zal worden. En een traan.

Luc is lief voor Minke (1)

Original Message ----- From: Minke Date: Tue, 13 Apr 2004 04:28:07 -0700 (PDT) To: Luc Subject: oh oh oh oh

Heeeeeeeeeeeeey Luc! Alles goed? Ik ging je nog helemaal bellen gisterenavond, al die nummers intoetsen weet je wel. Super veel werk. Hele moeie handen daarna, dat snap je natuurlijk. Was je gewoon nog in Antwerpen! Beetje jammer hoor. Maar goed. Ik nu dus helemaal een mailtje typen, ik voel nu de kramp in mijn handen alweer opzetten. Man, echt te erg. Naja, dus. Heb je lol gehad in Antwerpen? Niet teveel Belgisch bier geproefd :s Ikke leuke pasen gehad! gisteren in Rotterdam geweest, was leuk. Lekker in het zonnetje! Enig. Nou ja, blub, ik moet eigenlijk even naar college. Dus dat ga ik dan ook maar doen, anders had ik net zo goed thuis kunnen blijven natuurlijk. Vind ik op zich wel een goed punt! Ik zou nog meer typen, maar kramp handen au au au pijn kan niet typen meer aaaaaaauuuuu...... dood (handen)



To: "Minke" CC: Subject: Re: Ja ja... Date: Tue, 13 Apr 2004 10:04:59 -0500

Ja ja... en dan mij een schuldgevoel aanpraten hè?! Dan wil je zeker MIJN handen overnemen! Hoe moet ik dan brieven door de bus doen?! MET MIJN TENEN???!!! Stop fucking with my mind! Dat je je handen kwijt bent is je eigen schuld! Moest je me maar niet bellen! Niemand dwong je daartoe, het was je eigen keus. Ik vind het leuk hoor, als je me belt, maar dan moet je niet achteraf komen van: 'Ja, ehm, Luc, tijdens het bellen stierven m'n handen af, dussem... Mag ik die van jou hebben?' Ik heb niks tegen mensen zonder handen hoor, een goede vriendin van me heeft sinds (zeer) kort geen handen meer. Zelf behoud ik mijn handen graag!

turken.jpg 

Prinseneiland

 

de straten die zo lang leken
lijken nu zo kort
want nu ben ik zo lang en
toen zo kort

ons huis bestaat niet meer
afgebroken, opnieuw opgebouwd
veel mooier (eigenlijk)

 
een berg kunstenaars
houdt er open atelier
ik krijg vijf schilderij'tjes mee
in een Albert Heijn-zak


ik loop langs de duizenden
plaatsen waar ik voetbalde
en de grachten
waar ze verdwenen


ik denk steeds:
ik ben thuis. 
oh nee,
ik ben thuis. 
oh nee,
ik ben thuis. 
oh nee,
ik ben thuis.

E-mail-discussie

----- Original Message ----- From: Nicolette  Date: Fri, 02 Jul 2004 02:55:40 +0200 To: Helene , Maarten , Ylona, Jeltje, Luc, ninasimone, Ravi Subject: Een waarheid als een koe!! 

Dit kreeg ik toegestuurd van een vriend.....

Mijn vriend trok de lade van de kast van zijn echtgenote open en haalde er een klein pakketje gewikkeld in papier uit."Dit is niet zomaar een
pakje, dit is lingerie". Hij maakte het papier open en bekeek de zijde
en het kant. "De eerste keer dat we naar New York gingen, acht of negen jaar geleden kocht ik dit. Zij heeft het nog nooit gebruikt. Zij wilde het voor een speciale gelegenheid bewaren, ik geloof dat dit wel het goede moment is." Hij ging naar het bed en legde het bij de andere dingen die de begrafenisondernemers zouden meenemen. Zijn vrouw was zojuist overleden. Terwijl hij zich naar mij omdraaide, zei hij: "Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, iedere dag dat je leeft is een
speciale gelegenheid".

Nu denk ik altijd aan die woorden en ze hebben mijn leven veranderd.
Tegenwoordig lees ik veel meer dan vroeger en maak ik minder schoon.
Ik zit op mijn terras en bewonder het uitzicht zonder aandacht te
schenken aan het onkruid in de tuin. Ik breng meer tijd door met mijn familie en mijn vrienden en minder tijd op het werk. Ik heb begrepen dat het leven een geheel is van ervaringen om te waarderen.

Vanaf nu bewaar ik niets meer. Ik gebruik mijn kristallen glazen
iedere dag. Ik draag mijn nieuwe jasje als ik daar zin in heb, om naar
de supermarkt te gaan. Ik bewaar mijn duurste parfum niet voor
hoogtijdagen. Ik gebruik het wanneer ik daar zin in heb.

De uitspraken als "ooit..." en "een dezer dagen..." probeer ik niet
meer te gebruiken. Als het de moeite waard is, wil ik nu de dingen zien,
horen en doen. Ik ben er niet zeker van wat de vrouw van mijn vriend zou hebben gedaan als zij had geweten dat zij er morgen niet meer zou zijn (een morgen die wij allen te licht opvatten).
Ik geloof dat zij haar familie en intieme vrienden zou willen zien. Misschien zou zij enkele oude vrienden hebben opgezocht om vrede te sluiten of zich te verontschuldigen voor een oude ruzie. Ik vind het een prettig idee dat ze misschien Chinees zou zijn gaan
eten, omdat het haar lievelingseten was.

Het zijn de kleine, niet gedane zaken die mij zenuwachtig maken, als ik
wist dat mijn uren geteld waren. Het zou me dwars zitten, bepaalde
vrienden niet meer te hebben gezien die ik "een dezer dagen" zou hebben opgezocht. Of brieven niet te hebben geschreven, die ik nog van plan was te zullen schrijven. Of niet vaak genoeg aan mijn dierbaren te hebben gezegd hoeveel ik van ze houd. Nu stel ik niets meer uit, onderdruk niets meer en houd niets meer achter dat zou kunnen bijdragen aan de vreugde en vrolijkheid van onze levens. 

Ik zeg dat iedere dag speciaal is. Iedere dag, elk uur, iedere minuut is
bijzonder....  Als je deze boodschap ontvangt, is het omdat iemand het beste met je voor heeft en omdat jij ook van jouw kant mensen hebt die je dierbaar zijn.


From: "luc carriere" To: "Nicolette, ylona, Jeltje, ninasimone, Ravi Subject: Re: Een waarheid als een koe!!Date: Fri, 02 Jul 2004 07:07:46 -0500

Maarten Luther zei: 'Als ik zou weten dat de Heere morgen terug zou komen, zou ik nog steeds een boom planten.' We moeten ook bezig zijn met de toekomst. Juist dingen die niet direct resultaat opleveren, geven vaak het meeste voldoening.  Een fout die in onze huidige cultuur veel wordt gemaakt, is dat er zo wordt gehamerd op lol, dat voldoening raakt weggedrukt. Terwijl lol een basis van tevredenheid nodig heeft om achteraf geen kater van treurnis te geven. Voldoening brengt deze tevredenheid.

Het leven voor het 'nu' en het leven voor het 'straks' moeten in balans zijn. Zoals de schrijfster van dit stuk al aangeeft wordt het 'nu' vaak vergeten. Maar tegelijkertijd is half Nederland boos op zichzelf, omdat men in de studietijd weinig rekening hield met het 'straks', en niet doorstudeerde. Deze balans moeten we constant zoeken.

groet,

Luc